Jesteśmy na Podlasiu.

Karmię dzieci wiśniami, które zrywam z drzewa. Starszak rwie sobie maliny z krzaków i częstuje Panienkę. Spędzam długie chwile przy krzewie czarnej porzeczki – Panienka też je uwielbia. Moment, kiedy zerwałam z drzewa jabłko i dałam jej do rączek, a ona wbiła swoje ząbki w chrupiącą skórkę…To jest piękne, po prostu piękne. Przy kolacji wyjmujemy z kamionkowego słoja ogórki małosolne i cieszymy się zapachem jaki roznosi się po kuchni.

Chorwacja? Seszele? Tłoczna plaża na Wybrzeżu? Słoneczna Italia?

Nie… Wolę jeść maliny pachnące słońcem!